මම දෑසම පියාගත්තෙමි. අතේ තිබුණු දුරකථන තිරය මත තිබු අකුරු කිහිපය තවමත් ඇස්ගෙඩි දෙකමත හොල්මන් කරයි...
"pls... dnt cl me again... dnt txt me.. bye 4evr.."
මට අවටම බොඳව ගියා සේ දැනින... මහා හඬක් නගමින්
පපුවම සලිතකරන හෙනයක් මගේ ඔලුව උඩින් පුපුරා ගියේය..
අවටම අඳුරු කරමින් තිබු වලා
මතින් මහා වැස්සක් කඩා හැලෙන්නට විය.
මා සිටියේ මහ පාරේය.
දෑස් හැර මා නැවත දුරකතනයෙන් ඇය ඇමතුවෙමි..
නමුත් ඇය විසින් දුරකථනය ක්රියා විරහිතකර තිබිණි... මහා
අනෝරා වැස්සේ මා ලොව මත අතරමං වුවා සේ
මට දැනිණි.. මෙතෙක් වෙලා ඇස් මත පොර බදිමින් සිටි උණු කදුළු බිඳු දෙක මගේ මුහුණ හරහා රූරා වැටිණි.
මගේ පපුව තුල අස්සයෙක් දුවන්නාක්
සේ ගැහෙන හඬ මටම ඇසිනි..
මුවින් හඬක් හෝ පිටකිරීමට මට ශක්තිය නොවිය.. ගතම සීතල වී ගියමෙන් විය. මෙය මා බලාපොරොත්තු නොවූවකි..
මට කකුල පන නැති වී ගියේය... මටත් නොදැනී මහ පාර මත මා දණින් සිටවිය.
මට මුළු ලොවම අහිමි වී ගියා සේ දැනිණි.කිසිම හේතුවක් නැතිව.. කොහෙවත් යන
පිස්සෙක් කියූ පලියට ඇය මා අවිශ්වාස කර
මගේ පපුවම ගිනිතබා හීන අළුකරගෙන ඇය මගෙන් වෙන්වුවාය.. මට වචනයක් වත්
කියන්නට ඉඩ නොතබා ඇය...... ඇගේ වචන වල තිබූ වේදනාව මට දැනිණි..
ඒත් ඇයට මට කතා කිරීමට අවසරයක් දිය යුතුව තිබිණි. ඒත්......
ඇය මට අහිමි වුවාය............
අදට වසර 5කි... තවමත්නුවර ඔරලෝසු කනුව අසල
දණින් වැටී හැඬුව මාව.. මට මැවී පෙනෙයි...
එදාට පසු මා ඇය නොදුටුවෙමි. පිස්සෙකු සේ ඇයගේ නිවසට පවා මා ඇය සොයාගියෙමි.
නමුත් ඇය ගැන, ඇය කොහේදැයි මට සොයාගත නොහැකි විය...
මගේ ජීවිතයම ලස්සන කර... ආදරයේ මුලකුරු කියාදී,
ජීවිතය ජීවත්වෙන හැටි ඉගැන්වූ ඇය...
යන්නට ගියාය...... මා තවමත් ඇය සොයමින් විදි පුරා අවිදින්නෙමි....
මම.... සොයා යන්නෙමි...
මගේ ජීවිතය....
මම...
රස්තියාදුවේ යමි......... හෙටත්...
ඇය නැවත හමුවන තුරු,
ආදරයේ නාමයෙන්...
මා මියන තුරු....
"pls... dnt cl me again... dnt txt me.. bye 4evr.."
මට අවටම බොඳව ගියා සේ දැනින... මහා හඬක් නගමින්
පපුවම සලිතකරන හෙනයක් මගේ ඔලුව උඩින් පුපුරා ගියේය..
අවටම අඳුරු කරමින් තිබු වලා
මතින් මහා වැස්සක් කඩා හැලෙන්නට විය.
මා සිටියේ මහ පාරේය.
දෑස් හැර මා නැවත දුරකතනයෙන් ඇය ඇමතුවෙමි..
නමුත් ඇය විසින් දුරකථනය ක්රියා විරහිතකර තිබිණි... මහා
අනෝරා වැස්සේ මා ලොව මත අතරමං වුවා සේ
මට දැනිණි.. මෙතෙක් වෙලා ඇස් මත පොර බදිමින් සිටි උණු කදුළු බිඳු දෙක මගේ මුහුණ හරහා රූරා වැටිණි.
මගේ පපුව තුල අස්සයෙක් දුවන්නාක්
සේ ගැහෙන හඬ මටම ඇසිනි..
මුවින් හඬක් හෝ පිටකිරීමට මට ශක්තිය නොවිය.. ගතම සීතල වී ගියමෙන් විය. මෙය මා බලාපොරොත්තු නොවූවකි..
මට කකුල පන නැති වී ගියේය... මටත් නොදැනී මහ පාර මත මා දණින් සිටවිය.
මට මුළු ලොවම අහිමි වී ගියා සේ දැනිණි.කිසිම හේතුවක් නැතිව.. කොහෙවත් යන
පිස්සෙක් කියූ පලියට ඇය මා අවිශ්වාස කර
මගේ පපුවම ගිනිතබා හීන අළුකරගෙන ඇය මගෙන් වෙන්වුවාය.. මට වචනයක් වත්
කියන්නට ඉඩ නොතබා ඇය...... ඇගේ වචන වල තිබූ වේදනාව මට දැනිණි..
ඒත් ඇයට මට කතා කිරීමට අවසරයක් දිය යුතුව තිබිණි. ඒත්......
ඇය මට අහිමි වුවාය............
අදට වසර 5කි... තවමත්නුවර ඔරලෝසු කනුව අසල
දණින් වැටී හැඬුව මාව.. මට මැවී පෙනෙයි...
එදාට පසු මා ඇය නොදුටුවෙමි. පිස්සෙකු සේ ඇයගේ නිවසට පවා මා ඇය සොයාගියෙමි.
නමුත් ඇය ගැන, ඇය කොහේදැයි මට සොයාගත නොහැකි විය...
මගේ ජීවිතයම ලස්සන කර... ආදරයේ මුලකුරු කියාදී,
ජීවිතය ජීවත්වෙන හැටි ඉගැන්වූ ඇය...
යන්නට ගියාය...... මා තවමත් ඇය සොයමින් විදි පුරා අවිදින්නෙමි....
මම.... සොයා යන්නෙමි...
මගේ ජීවිතය....
මම...
රස්තියාදුවේ යමි......... හෙටත්...
ඇය නැවත හමුවන තුරු,
ආදරයේ නාමයෙන්...
මා මියන තුරු....
- රස්තියාදුකාරයා -
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteanee mandaaa.. mage hitha moknawada unaaa meka kiyawala.. patta machan..
Deleteanee mandaaa.. mage hitha moknawada unaaa meka kiyawala.. patta machan..
ReplyDeletepatta patta patta
ReplyDeleteow ban ettatama mage papuwat ridenna gannawa
ReplyDeletedamn.. i knw how it feels
ReplyDelete