වසන්තයේ අවසන් හෝරාව.... | The last hour of the summer...

ජිවිතය කොතරම් නම් අවිනිශ්චිතද.....
නුවර ඔරලෝසු කනුව ළගට වෙලා එයා එනකම් 

බලාගෙන ඉන්න අතරතුර
මට හිතුන... මහා වැස්සක් කඩා පාත්වෙන්න

 සලකුණු තියාගෙනන
හවස් වරුවේ වැහි වලාකුළු හෙමින් හෙමින් 

නුවර අහස යටින් ඇදෙනව.. ඉස්සර නම්
කොච්චර ආසාවෙන් එයා එනකම් 

මම මෙතන බලාගෙන ඉන්නේ... 

මට මාවම මැවිලා පේනවා වගේ...
කොච්චර පොහොසත් කෙල්ලෙක් උනත්.. 

අපි වගේ සාමාන්‍ය කොල්ලෝ කෙල්ලෝ කරන පිස්සු වැඩ
කරන්න එයත් ආසයි.. එ

යා ඉරිදාට එයාගේ නැන්දලාගේ ගෙදර එනවා.. 

එයාගේ යාලුවෝ එහෙමත් ඉන්නවලු ඒ පැත්තේ..
හරිම පුදුම කෙල්ලෙක්.. හැමෝම එයාට ආස කළා.. 

කොයිවෙලෙත් මුහුණට හඳක් පායලා වගේ...
කෙල්ල හිනාවෙනකොට.. මටනම් ලෝකේ හැම දුකක්ම නැතිවෙලා යනවා වගේ දැනෙනවා...
එයා ලඟ ඉන්නකොට මගේ මුළු පපුවම පිරිලා ඉතිරිලා යනවා වගේ...
මට මාවම අමතක වෙලා යනවා... අනිත් කොල්ලෝ මං දිහා බලන්නේ කන්න වගේ... 

ඇත්ත.. මම නිකම්ම නිකන් පිස්සු කොල්ලෙක්.. 

මම වගේ කොල්ලෙක් එක්ක මේ වගේ කෙල්ලෙක් ලගින් වත් තියන්න බැහැ... 

ඒත්.. මගේ රත්තරන් මැණික මට හිටියා... 

හැම දේටම වඩා මම ආස කලේ ගිරවියෙක් වගේ කතා කරනවා බලන්න... 

එයත් එක්ක ඉන්න හැම වෙලාවකම මම කතා කරනවාටත් වැඩිය 

මම කලේ එයා කියන එක අහගෙන ඉන්න එක..
ඒ සුදු මහුණ.. නැළවෙන ඇස්දෙක.. දිහා බලාගෙන මට මගේ ජීවිතය උනත් අමතකරන්න පුළුවන්...
වෙලාවකට කවියක් වගේ කියලත් හිතෙනවා..... 

මේ වගේ කෙල්ලෙක් ම..ට...... මට....  යාලුවෙක් විදිහට හරි ලැබෙන්න...... 

මම කවදා හරි ලොකුම ලොකු පිනක් කරන්න ඇතිය.. කියලා මට හිතුන වාර අනන්තයි.. 

එයාව මගේම කරගන්න මම පෙරුම් පිරුවා විතරයි..
ඒත් එයා වගේ වස්තුවක් මම වගේ රස්තියාදුකාරයෙක් වගේ කොල්ලෙකුට... 

නිකන්ම නිකන් දවල් හීනයක්... මම දන්නවා... 

ඒත් මම ඒ හීනයට මගේ මුළු ආත්මයෙන්ම ආදරේ කළා... ඔව්.. මම ආදරේ කළා..
ඒත් මට ඒ ආදරේ හිමි නැති බව මම හොදටම දන්නවා.. 

එයා වෙන කෙනකුට හිමිවෙලා ඉවරයි...
ඒ දෙන්න ළගදීම බදිනවලු... එයා මට කිවා.. එන්ගේජ්මන්ට් එකත් තිබුනා... 

ඒ පින්තුරත් මම දැක්ක... සුරංගනාවියක් වගේ... 

ඒ අත ගන්න ඒ කොල්ලා කොච්චාර වාසනාවන්ත වෙන්න ඇත්ද..
මට හිතුන... ඉරිසියාව...... වෙන්නැති.. ඊට වැඩිය මට මම ගැනම දුකයි..
රාජකුමාරියක් වගේ කෙල්ලෙක් මම වගේ හිගන කොල්ලෙකුට ඒ අම්මලා දෙයිද... හ්ම්ම්...
මේවා දැන දැනත් මම තාමත් එයා ගැනම හිත හිත ඉන්නවා... 

අද සමහරවිට මේ මම මගේ රත්තරන් කෙල්ල හමුවෙන අන්තිම දවස වෙන්නැති... ඔව්...
හීනය දකින අන්තිම දවස... මගේ ජිවිතයේ වසන්ත කාලයක් කියල තිබ්බනම් 

ඒ වසන්තයේ අන්තිම හෝරා කිහිපය... 

මට දැනෙනවා.... ඇස් ගෙඩිදෙක පිටිපස්සෙන් කදුළු බින්දුවක්
එලියට පනින්න යුද්ධ කරනවා වගේ... මම දරාගෙන හිටියා.... 

මම දැන් කොච්චර වෙනස් වෙලාද... මටම හිතෙනවා... 

ආදරය මිනිස්සුන්ව වෙනස් කරනවා... 

ආදරය හින්දා මිනිස්සු වෙනස් වෙනවා.... 

ඒ යතාර්ථය මට දැන් හොදටම දැනෙනවා...

හ්ම්ම්......

- රස්තියාදුකාරයා  -